|
dość błache początki Aplazja szpiku, czyli nasza walka z chorobą
wszystko zaczeło sie 27 lutego, pamiętam ze tego dnia miałam popołudniową zmianę, to mąż odebrał Laile ze złobka i zostawił z babcią a sam poszedł do pracy na 18. Wróciłam po 24 , jak zawsze nie zdązyłam sie rozebrać i poleciałam do pokoju zobaczyć mojego skarba, spała, przykrywając ją zobaczyłam kilka plamek krwi na poduszcze i w okolicach ust....odrazu ją obudziłam zeby zobaczyć co się stało...ahh ząb jej sie wyrzyna i podraznił dziasło..umyłam jej buzie i odłozylam do łozeczka. w sobote przebierajac ja zobaczylam ze ma pelno siniakow...pomyslalam matko co oni tam robia w tym zlobku...ale tego dnia siniakow bylo coraz wiecej, i pelno czerwonych kropek na ciele......W niedziele postanowilam pojechac na pogotowie...w drodze mowilam mezowi ze napewno nas wysmieja, ze z taka pierdola przychodzimy...jeszcze wtedy nie wiedzialam ze to bardzo powazne schorzenie,....w szpitalu masa dzieciakow, ale nie czekalismy zbyt dlugo, po ogledzinach pani doktor stwierdzila ze daje nas na oddzial bo nie wiad (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
