|
Wyjebana Na motylą nogę.
Mój awans, szybkie podbicie ostatniego szczebla drabiny wyścigów szczurów, zakończyła się wypowiedzeniem. Były łzy, nie rozpaczy, nie szczęścia ( trzeba być debilem by cieszzyć się z utraty pensji - zazdroszczę ), smutku, typowego jak na tę wyniosłą a raczej upadłą chwilę. Moja szefowa, pani kierownk laboratorium raczej nie wypowiedziała się w żaden sposób, ot nie otworzyła usta, mało tego nie spojrzała na mnie jednym okiem, nie urągając sobie jednym mrugnięcięm rzęs. Rety ona nawet rzęs nie ma, w głowie typowa laboratoryjna sieczka, bo wyniki,bo badania, ale powadzić grupy, zespołu co jest ważne - nie potrafiła. Cóż, nie ja pierwsza nie ostatnia, gorzej bo 100 osób czeka to samo. a inflacja ciągle szaleje, ciąg zwolnień sieje widmo bezrobocia, teraz ja stanęłam przed kolejnym wyzwaniem. Znaleźć pracę. Powiecie, cóż w tym za problem. Otóż tłumaczę, kiedy mieszka się w małym mieście gdzie wszystko sie pozamykało, ba! wyburzyło, elektrownię, gdzie byłam (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
