Wpisy zawierające słowo kluczowe chodniki sznurkowe.
|
Wnętrza mieszkalne - Barok we Włoszech Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Sztuka w Italii została w okresie baroku mocniej niż przedtem wciągnięta do służby klasy panującej. Artyści w silniejszym stopniu podlegali mecenasom, którzy narzucali im swe idee; ich dzieła miały oddziaływać na masy. Pałac był symbolem umacniania władzy, a jednocześnie miejscem arystokratycznej izolacji od niższych, niegodnych obcowania z władzą klas społeczeństwa. Pałac z reprezentacyjną amfiladą wnętrz przestał być wygodnym mieszkaniem. Porównanie z zamkiem średniowiecznym lub pałacem wczesnorenesansowym wypada na jego niekorzyść: brak w nim było harmonii treści i formy, potrzebnej dla powszedniego życia człowieka, cechującej tamte siedziby mieszkalne. Barok stworzył jednak nowe formy architektury, jako reakcję artystów (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesans w Anglii Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Architektura angielska na progu renesansu była w rękach majstrów, którzy nie chcieli lub nie umieli zdecydować się na formę renesansową, a znali gotycka i tworzyli w ten sposób doskonałą mieszankę, odpowiadającą gustowi zleceniodawców, jednocześnie malowniczą i doskonale trafiająca w nastrój domu angielskiego, tak pałacu jaki i dworu wsi. Poświećmy kilka słów domom mieszkalnym z okresu Tudorów. Ich architektura ma charakter drewniano-ceglany, o precyzyjnych szczegółach wykończenia. Najbardziej istotne dla uzyskania właściwego klimatu mieszkania było zmniejszenie skali wnętrz w stosunku do gotyckich. Wnętrza miały drewniane dachowe wiązania, będące jednocześnie stropem oraz boazerią taflową, w której zachowały się znane nam z gotyku fałdowe motywy. Obok goryckich motyw&oac (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesans niemiecki - meble Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Niemieccy artyści ozdabiali meble motywami roślinnymi, głowami aniołów, delfinami i gryfami. Antyczne motywy zostały później zastąpione maskami, chimerami itp., o charakterze manierycznym. Niemieckie meble renesansowe, podobnie jak francuskie, miały szkielet gotycki z renesansowa szatą zewnętrzną. Odróżniamy również meble wnętrz na północy i na południu; miedzy krańcowymi odmianami form istniał formy posrednie, występujące w poszczególnych prowincjach kraju, podczas gdy we Francji przeciwstawienie mebli na północy i na południu było bardzo wyraźne. Północne meble niemieckie były pokrewne meblom holenderskim i flamandzkim, południowe - włoskim. Pierwsze wykonywano z drewna dębowego, drugie - z drewna (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesans w Niemczech Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Społeczeństwo niemieckie jeszcze w końcu XV w. tkwiło silnie w nawykach gotyckich i powoli przejmowało idee odrodzenia włoskiego, nie mając na miejscu takich wzorów do naśladowania, w jakie obfitowały tereny Italii. Renesans włoski nie mógł być przyjęty przez Niemców bez zasadniczych zmian. Włosi zajmowali przestrzenne wnętrza, w których ściany przeważały nad otworami okiennymi, dając wiele miejsca malarstwu, freskom i umożliwiając ozdabianie ścian wielkimi obrazami. Kominek stanowił akcent dekoracyjny wnętrza, w rzadkim przypadku służył do rozpalenia w nim ogniska dla ogrzania mieszkańców. Niemcy mieszkali w małych i niskich, zacisznych wnętrzach z kaflowymi piecami, do których tuliły się wygodne ławy i fotele. (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Meble w Niderlandach Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Wiek XVII był okresem najwyższego rozwoju mebla holenderskiego. Od francuskich i niemieckich mebli rozróżnił się on wykonaniem, w którym większy nacisk położony był na stronę funkcjonalną niż dekoracyjną i przewyższał inne meble doskonałością konstrukcji. Był to stolarski styl mebla, który wymagał pokazania materiału, a odrzucał nałożoną na konstrukcję mebla, dekorację rzeźbiarska, zastępując ją dobranym umiejętnie drewnem i intarsją. Podobnie jak we Francji, w meblu występują formy architektoniczne; tam mistrzem był Ducerceau, tu - Hans Vredeman de Vries - artysta, który odegrał wielką rolę w dziejach architektury wnętrza holenderskiego. najbardziej popularnym meblem skrzyniowym był tzw. buffet, o prostej konstrukcji i podziałach. przy projektowaniu go odrzucono ozdobność, starając się nadać mu charakter i piękno przez do (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesans w Niderlandach Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
W końcu XV w. Niderlandy obejmowały dzisiejszą Holandię, Belgię i północną część Francji. Dom miejski stanowił w okresie gotyku charakterystyczny element zabudowy miast północnoeuropejskich. Usytuowany na wąskiej działce, z wysokim szczytem od ulicy, miał na parterze pomieszczenia handlowe lub warsztat rzemieślniczy, na piętrze składy, a mieszkanie mieściło się w tylnej części domu. Charakterystycznym elementem plastycznym tych szczytowych fasad były żurawie do wciągania mebli, których nie można było wnosić do mieszkań schodami wewnętrznymi, wobec ich wąskich biegów, przeważnie przy tym kręconych. Niezależnie od tego, w okresie renesansu ujawnił się własny dorobek Niderlandów w kształtowaniu wnętrza i jego urządzenia. Północna część dawnych Niderlandów wytworzyła własną kulturę narodow (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesansowe meble francuskie - część 2 Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Należy stwierdzić, że wśród wielu różnych mebli skrzyniowych były takie, które trudno określić odrębną nazwą, gdyż łączyły w sobie różnorodne formy, np. występujące w szafie, dressoirze i in. Stąd różnorodność nazw, charakterystyczna dla bogactwa form, jakie wówczas rzemiosło stosowało. Kredens służył do przechowywania zastawy stołowej i miał szereg pólek; ich ilość była wykładnikiem zamożności właściciela i jego stanowiska społecznego. Stół. Stół przestał być sprzętem - płyta na kozłach i stał się meblem. Było to osiągniecie renesansu, zarówno włoskiego, jak i francuskiego. Płyta spoczywała na ramie profilowanej i rzeźbionej, opartej końcami na rzeźbionych bokach (tzw. policzkach). Mogła być również rozsuwana na kier (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesansowe meble francuskie Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
W ciągu całego okresu przekształceń form renesansu występują wyraźne różnice między meblami północy i południa Francji. W wczesnych formach ornament renesansowy, nałożony na szkielet gotycki, tworzy jednolita kompozycję mebli, których proporcje i podziały odpowiadają porządkom klasycznym; w późnym renesansie meble stają się manieryczne, pełne mitologicznych alegorii z motywami chimer, satyrów, masek itp.; będąc charakterystycznymi formami renesansu francuskiego, różnią się one zasadniczo od form baroku panującego wówczas w Italli. Znamienne dla mebli, a także boazerii francuskich były wszelkiego rodzaju renesansowe tarcze i znaki herbowe: klasyczna litera F z jedynką rzymską - króla Franciszka I, litera H z dwójką, bądź spleciona z dwoma półksiężycami Diany, trzy księżyce razem splecione, lilie bur (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesans we Francji Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
W okresie renesansu zmieniła się we Francji architektura zamku, który przestaje być obronną budowlą, a staje się zamkiem-pałacem. Pierwszą cechą tej nowej formy była regularność założenia i poszukiwanie symetrii, która podkreślano wieżami narożnikowymi. W zasadzie renesans włoski nie miał wpływu na kształtowanie się tego planu. Na ogół starano się o symetryczny prostokątny układ budynków i wyzyskanie miejsca pod zabudowę. W rozwiązaniach zwracano baczną uwagę z jednej strony na sylwetę budynku i jego elewację, z drugiej zaś - na wnętrza renesansowe, a także na tarasy, krużganki, balkony wysokie kominy, okna w dachu itd. Przede wszystkim decydujące dla elewacji i dla wnętrz było rozmieszczenie okien, z których otwierał się szeroki widok na otaczającą okolicę. Klatka schodowa, początkowo umieszczana w wieży, według gotyckiego zwycz (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
