Wpisy zawierające słowo kluczowe obszywanie chodników dywanów.
|
Wnętrza mieszkalne - Barok we Włoszech Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Sztuka w Italii została w okresie baroku mocniej niż przedtem wciągnięta do służby klasy panującej. Artyści w silniejszym stopniu podlegali mecenasom, którzy narzucali im swe idee; ich dzieła miały oddziaływać na masy. Pałac był symbolem umacniania władzy, a jednocześnie miejscem arystokratycznej izolacji od niższych, niegodnych obcowania z władzą klas społeczeństwa. Pałac z reprezentacyjną amfiladą wnętrz przestał być wygodnym mieszkaniem. Porównanie z zamkiem średniowiecznym lub pałacem wczesnorenesansowym wypada na jego niekorzyść: brak w nim było harmonii treści i formy, potrzebnej dla powszedniego życia człowieka, cechującej tamte siedziby mieszkalne. Barok stworzył jednak nowe formy architektury, jako reakcję artystów (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesans w Anglii Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Architektura angielska na progu renesansu była w rękach majstrów, którzy nie chcieli lub nie umieli zdecydować się na formę renesansową, a znali gotycka i tworzyli w ten sposób doskonałą mieszankę, odpowiadającą gustowi zleceniodawców, jednocześnie malowniczą i doskonale trafiająca w nastrój domu angielskiego, tak pałacu jaki i dworu wsi. Poświećmy kilka słów domom mieszkalnym z okresu Tudorów. Ich architektura ma charakter drewniano-ceglany, o precyzyjnych szczegółach wykończenia. Najbardziej istotne dla uzyskania właściwego klimatu mieszkania było zmniejszenie skali wnętrz w stosunku do gotyckich. Wnętrza miały drewniane dachowe wiązania, będące jednocześnie stropem oraz boazerią taflową, w której zachowały się znane nam z gotyku fałdowe motywy. Obok goryckich motyw&oac (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesans niemiecki - meble Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Niemieccy artyści ozdabiali meble motywami roślinnymi, głowami aniołów, delfinami i gryfami. Antyczne motywy zostały później zastąpione maskami, chimerami itp., o charakterze manierycznym. Niemieckie meble renesansowe, podobnie jak francuskie, miały szkielet gotycki z renesansowa szatą zewnętrzną. Odróżniamy również meble wnętrz na północy i na południu; miedzy krańcowymi odmianami form istniał formy posrednie, występujące w poszczególnych prowincjach kraju, podczas gdy we Francji przeciwstawienie mebli na północy i na południu było bardzo wyraźne. Północne meble niemieckie były pokrewne meblom holenderskim i flamandzkim, południowe - włoskim. Pierwsze wykonywano z drewna dębowego, drugie - z drewna (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesans w Niemczech Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
Społeczeństwo niemieckie jeszcze w końcu XV w. tkwiło silnie w nawykach gotyckich i powoli przejmowało idee odrodzenia włoskiego, nie mając na miejscu takich wzorów do naśladowania, w jakie obfitowały tereny Italii. Renesans włoski nie mógł być przyjęty przez Niemców bez zasadniczych zmian. Włosi zajmowali przestrzenne wnętrza, w których ściany przeważały nad otworami okiennymi, dając wiele miejsca malarstwu, freskom i umożliwiając ozdabianie ścian wielkimi obrazami. Kominek stanowił akcent dekoracyjny wnętrza, w rzadkim przypadku służył do rozpalenia w nim ogniska dla ogrzania mieszkańców. Niemcy mieszkali w małych i niskich, zacisznych wnętrzach z kaflowymi piecami, do których tuliły się wygodne ławy i fotele. (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Renesansowe meble francuskie Historyczna architektura i meblowanie wnętrz
W ciągu całego okresu przekształceń form renesansu występują wyraźne różnice między meblami północy i południa Francji. W wczesnych formach ornament renesansowy, nałożony na szkielet gotycki, tworzy jednolita kompozycję mebli, których proporcje i podziały odpowiadają porządkom klasycznym; w późnym renesansie meble stają się manieryczne, pełne mitologicznych alegorii z motywami chimer, satyrów, masek itp.; będąc charakterystycznymi formami renesansu francuskiego, różnią się one zasadniczo od form baroku panującego wówczas w Italli. Znamienne dla mebli, a także boazerii francuskich były wszelkiego rodzaju renesansowe tarcze i znaki herbowe: klasyczna litera F z jedynką rzymską - króla Franciszka I, litera H z dwójką, bądź spleciona z dwoma półksiężycami Diany, trzy księżyce razem splecione, lilie bur (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
