|
Po raz pierwszy 13 lat zycia..
Pierwsza notka... Pierwszy blog.... Poczatki zawsze są najtrudniejsze, ale kiedys trzeba sie przełamać i spróbować czegoś nowego. Załozyłam tego bloga, żeby uporzadkować mysli , które nieprzerwanie kłebią mi sie w głowie. Ma on być swoistym rodzajem pamietnika pewnej 13 - letniej zagubionej w świecie i życiu dziewczyny. Ma zastapić kartki papieru , które zazwyczaj gubią sie po kilku dniach. Nie powiem wam kim jestem, bo jak to powiedziała kiedyś moja przyjaciółka: " Internet jest od tego, żeby być anonimowym" . Nie wiem kiedy ukaże się kolejna notka... Nie wiem o czym będę pisać....Życie pokaże spil til mobil spela sde Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Mój pierwszy raz ^^ Rest in peace. i chuj
Więc ten tego. Pierwszy raz. To już . Miejska ulotność Chłód lodowatej posadzki drażni ciało wstaje wysuszony jak piasek na Saharze wychodzę zimny deszcz wciska się w oczodoły i nie wiem już czy to ja płaczę, czy ktoś do góry może być późno ludzkość umarła jakieś 2 godziny temu pogrążając się w samotności godziny... po co ko (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Czarna Kawa Monstrum albo świata opisanie
Zapach kawy, uczycie senności, pragnienie ciepła, dotyku, miłości, Pełen zadumy, patrzę na Ciebie nieprzytomnymi oczyma, już nie kawą, lecz Tobą świat mi pachnieć zaczyna, widzę morzę w ogrodzie, na morzu róże, falując kłaniają się, widząc Twą piękną buzię, usmiechasz się do każdej z osobna, a po trawie, stopa lekko bosa, stąpa nadobna, rosa zdobi ją lsniącym srebrem, A Ty kroczysz dumnie, oczy są Twym berłem, Już nie księżniczką jesteś lecz królową, do końca życia, mego osłodą, Wyciągam już rękę, na trawie Cię położę... - Czy coś jeszcze dla pana? po chwili wahania... - Drugą kawę proszę. Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Na deskach wyobraźni Monstrum albo świata opisanie
Często w nocy samotnie, Tęsknie za tym spojrzeniem, Pełnym pożądania, Na deskach wyobraźni, Rozpoczyna się sztuka kochania, A jej bohaterem są tylko dwa ciała, (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
smutno.. Zycie problemy szkola
Pozbawiona życia... czuje ból istnienia...Ma dusza błądzi, szuka ukojenia...Jak upadły anioł miotam się wśród żywych...Z fałszywą twarzą... nienawistny... chciwy...Bez serca, dobrych uczuć... płynącej krwi...Złość, zemsta i okrucieństwo... w mym duchu tkwi...Z braku litości, sumienia... świat wypełniam klątwami...Białe anioły, stały się mymi słodkimi ofiarami...Niebezpieczny umysł kradnie piękne dusze...By nie cierpień... ich bólem karmić się muszę...Nie żyje, lecz istnieć nie przestałam...Matroną cienia, złego snu... na wieki... pozostałam! Zobacz cały wpis na blogu » |
