|
Czym właściwie jest depresja? a może czym właśnie NIE jest. O depresji w prostych słowach.
Zacznijmy od tego czym depresja NIE jest... Depresja nie jest wymysłem. Depresja to nie "smutny człowiek". Depresja nie jest złym dniem. Depresja nie jest spowodowana jesienią. Depresji nie leczy się czekoladą. Depresji nie leczą słowa - uśmiechnij się. W dużym skrócie tym własnie NIE jest depresja! Zobacz cały wpis na blogu » |
|
W poszukiwaniu diagnozy - czyli pierwsza wizyta u psychiatry O depresji w prostych słowach.
Skąd masz wiedzieć, czy powinieneś pójść do psychiatry? Odpowiedź w moim przypadku była prosta - przeczucie. Stwierdziłam, że spróbuję. Jeżeli to nie będzie to, będę szukała dalej. Warto zaryzykować, w końcu chodzi o moje zdrowie i dobre samopoczucie! Jeżeli zastanawiasz się, czy zapisać się do psychiatry, nie zastanawiaj się. Po prostu to zrób. Może masz dobre przeczucie. Tak, jak ja :) Czy wizyty u psychiatry oznaczają, że jestem "nienormalna"? Zadałam sobie to pytanie. Zaczęłam się nad tym głęboko zastanawiać, analizować. Teraz myślę, że jeżeli decydujesz się na wizytę u ps (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Droga we mgle - czyli jak dowiedziałam się, że cierpię na depresję. O depresji w prostych słowach.
Depresję zdiagnozował u mnie lekarz psychiatra. Wybrałam się do niego, ponieważ miałam problemy z koncentracją. Do samego końca nie byłam pewna, czy zapisałam się do odpowiedniego specjalisty. Poza osłabieniem koncentracji wystąpił u mnie jednocześnie spadek energii, spadek nastroju i motywacji do aktywności. Pogorszeniu uległa pamięć, pojawił się spadek zainteresowań, trudności z zasypianiem, tachykardia, trudności w złapaniu oddechu. Zaczęłam odczuwać duży dyskomfort i duszność w tłumie (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Kilka słów o mnie O depresji w prostych słowach.
Jestem studentką psychologii. Choruję na depresję. Jak długo? - Nie potrafię odpowiedzieć. Jestem w trakcie leczenia. Miewam gorsze i lepsze dni. Dzielenie się swoją historią ze wszystkimi, którzy są gotowi mnie słuchać, jest czymś, co uwielbiam robić. Coraz więcej osób cierpi na depresję nie zdając sobie z tego sprawy bądź najzwyczajniej wstydzą się swojej choroby. (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Kto Ci to powiedział? Wieża z kości słoniowej
Cześć Dziewczyny! Czwarteczek! Nareszcie! W związku z tym, dzisiaj pogadamy sobie o… sobie. Wiadomo jak to jest, gdy siedzi się w gówienku i ogląda każdy nadtrawiony fragmencik i kmini co to, kto to. Wybaczcie gastryczne porównanie, ale tak w sumie jest. Prawda? Wiadomo też, że wtedy poświęcacie miliard swoich wolnych chwil na rozkminianie, a zapominacie o sobie. Zapominacie, że poza tym, by zrozumieć mechanizm działania toksycznej relacji, należy też poświęcić tyle samo, jak nie więcej czasu, na rozkminianie siebie. Dzisiaj posłuchałam sobie super fajnego nagrania Tatiany Mindewicz-Puacz o takich relacjach (KLIK!) i na samym początku wspomniała o super ważn (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja angielskiego Wieża z kości słoniowej
Dzień dobry Laseczki :) Jakiś czas temu obiecałam Wam wyjaśnienie kilku kwestii związanych z manipulacjami narcyza, toxa czy innego psychopaty. Wspominałam o kilku angielskich słowach, które znakomicie oddają to, czym raczą nas wyżej wymienieni, a jednocześnie bardzo niewiele słychać o nich w polskich mediach związanych z psychologią związku z takim ktosiem. W ogóle, jeśli już zaczynacie studia doktoranckie na wydziale toksycznych związków (czyli zgłębiacie wiedzę na temat zaburzeń z nurtu narcyzmu), to pewnie zauważyłyście, że w naszym cudnym kraju temat ten jest w pozycji raczkowania w stosunku do tego, jak obeznani w temacie są w USA czy Europie zachodniej. Dlatego, żeby pewne rzeczy sobie poukładać, stwierdziłam, że stworzę coś w ro (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Mówiły jaskółki, że nie dobre są spółki Pronto! I have a BPD
Dzisiaj chcialabym opisać trochę kwestie związku a osamotnienia. Nie mylmy tego z samotnością - brakiem obecności ludzi wokół, innych osób, przynależności do grupy. U mnie to wygląda tak, że kolokwialnie mówiąc, ładuje bateryjki poprzez bliskość, przytulanie. Zwykły spacer, obecność kogoś w domu czy chociażby siedzenie obok siebie nie daje mi tej satysfakcji, nie jestem w stanie się "nakarmić", zaspokoić tej potrzeby bycia. To jeden z głównych wątków BPD (borderline personality disorder). Osamotnienie - pomimo obecności ludzi, poczucie samotności, odrębności od reszty. Jak już mam kogoś w swoich sidłach, to najchętniej zamknęłabym tą osobe w piwnicy, przywiązała i miała tylko dla siebie ( to nie jest kwestia zaborczości 🤪 ). Brzmi to może nie do końca normalnie, ale spokojnie, osoby bez bordera też czasem mają takie myśli, tylko nie zawsze o nich mówią 🤫😂 (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Klasyka gatunku jak mieszanie trunków Pronto! I have a BPD
Witam. Jezeli próbujecie zrozumieć kogoś z osobowością na pograniczu to musicie wiedzieć, że jednym z najcieższych pytań jest pytanie ( nie brzmi mi to zbyt poprawnie językowo 🤯 ): "dlaczego?" Kiedy ktoś jest smutny, zazwyczaj jest ku temu jakiś powód. A jeżeli osoba z borderline czuje pustkę, ma doła - nie umiem tego uczucia inaczej sprecyzować - przeważnie nie jest w stanie podać powodu. Tak po prostu jest. I to jest ciężkie, bo nie wiadomo jak temu zaradzić, jak z tym walczyć. Serdecznie polecam terapię, rozmowe, opukiwanie emocji. Poznać siebie -> zrozumieć siebie -> pomóc sobie. Dobrej nocy 🍀 Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Mówią, że wzmocni co nie może zabić Pronto! I have a BPD
Pronto, Tysiąc myśli na minutę. Jak ciężko zrozumieć coś, czego nie jesteśmy w stanie nawet sobie wyobrazić? Jak pomóc, gdy nie wiemy nawet, z czym mamy do czynienia? Kiedy po 4 intensywnych latach dowiadujesz się, co jest nie tak, jak nazwać coś, co zawsze w Tobie było ale nie miało kształtu, wyrazu, koloru, schematu - odczuwasz bezgraniczny, monumentalny spokój. Borderline to nie choroba psychiczna, a zaburzenie osobowości. Przede wszystkim nie należy się tego bać, jeżeli oczywiście ma się tego świadomość i chce się nad tym pracować. Wszystko jest stanem umysłu, a rzeczywistość bywa kwestią umowną. Witam serdecznie, Pani Chaos. Zobacz cały wpis na blogu » |
|
O moich traumach Ciemny Tunel w Umyśle
0. Inwokacja. Ja to musze byc wybrancem. Pechowiec to pechowiec, ale nie przeadzajmy z taka iloscia szamba. Mniej wiecej po kolei. 1. Wojsko Polskie.Malo psychotyczne, bo chodzi tylko o dezercje, ktora podcina skrzydla i wiare w swoje mozliwosci z powodu ucieczki. Zazylem 15 Depakine, ktore wydalilem, wiec nie ma mowy o samobojstwie. Nie pilem wodki z kolegami i pochwalilem sie, ze jestem pacyfista. Dlugo nie musialem czekac na tzw. sfrajerzenie. Coz, nie pilem wodki z kolegami to przestali mnie lubic. Ktos im zaplacil za taka fale nienaw (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
To w porządku, aby czuć się źle OKarolina
Nie ma w tym absolutnie nic złego i zdecydowanie nie jest to powód do wstydu. Wiele jednak osób z różnych przyczyn waha się lub nawet nie zamierza prosić o pomoc, której wyraźnie potrzebuje. Jakie są tego powody? Co robić? Gdzie się zwrócić? (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Pewność siebie OKarolina
(...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Psychoterapia Z pamiętnika depresji
https://agnusterapia.pl/blog/item/141-emocjonalne-problemy-doroslych-dzieci-z-rodzin-dysfunkcyjnych Od dwóch tygodni jestem w czynnej terapii. Prowadzi mnie psycholog - facet, który uświadamia mi wiele rzeczy. To był dobry krok. Powiedział mi, że wymagam bardzo dużo od siebie, ale tego samego oczekuję od innych. Niestety nie każdy jest taki jak ja, więc to mnie rozczarowywuje, a to powoduje frustracje. Złoszczę się na siebie i na innych, a to powoduje, że się nakręcam bez powodu. Ten psycholog powiedział mi, że moje dzieciństwo rownież wpłynęło na moje samopoczucie. Okazało się, że pochodzę z rodziny dysfunkcyjnej czyli jestem Dorosłym Dzieckiem z Rodziny Dysfunkcyjnej. Okazuje się, że brakowało mi poczucia bezpieczeństwa, a komunikaty moich rodziców do mnie nie były spójne. Ojciec mój był wiecznie (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
O hipisie, nerdzie i kradzieży pierwszego miliona (cz. 2) No hope, no fear. Nie ma nadziei, nie ma strachu
O hipisie, nerdzie i kradzieży pierwszego miliona (cz. 2) (...) STEVEN „STEVE” JOBS (ur. 24 II 1955 r., zm. 5 X 2011 r.) Drugi – a właściwie pierwszy, bo zaprezentowany w pierwszej kolejności – antybohater „Piratów z Doliny Krzemowej” nie był człowiekiem tak głęboko zaburzonym jak jego autystyczny rywal. Nie ulega jednak wątpliwości, że miał problemy z samym sobą (narcyzm kliniczny), a za ich przyczynę uznaje się traumę z dzieciństwa i wynikający z niej kryzys tożsamości. Steve Jobs pojawił się na świecie… przez przypadek. Urodziła go bowiem niemiecko-szwajcarska katoliczka Joanne Schieble, która zaszła w nieplanowaną ciążę z syryjskim muzułmaninem Ab (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
O hipisie, nerdzie i kradzieży pierwszego miliona (cz. 1) No hope, no fear. Nie ma nadziei, nie ma strachu
O hipisie, nerdzie i kradzieży pierwszego miliona (cz. 1) „Pierwszy milion trzeba ukraść” Słowa przypisywane J.K. Bieleckiemu (cyt. za: Wikicytaty, Pl.wikiquote.org) UWAGA! UWAGA! UWAGA! PONIŻSZA ANALIZA ZAWIERA SPOILERY! Tytuł oryginalny: „Pirates of Silicon Valley” Tytuł polski: „Piraci z Doliny Krzemowej” Reżyseria: Martyn Burke (Kanadyjczyk, rocznik 1952) Kraj i rok produkcji: Stany Zjednoczone Ameryki 1999 Instytucja sprawcza: TNT – Turner Network Television Gatunek: dramat/komediodramat, obyczajowy, biograficzny Na podstawie książki Paula Freiber (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
