Zespół Otella to chorobliwa zazdrość o partnera seksualnego, bądź życiowego. Osoba zaburzona nieustannie szuka dowodów zdrady, które potwierdziłyby jej obawy. Jest przy tym agresywna i nieustępliwa, co po czasie może prowadzić do rozpadu związku. Obawy chorego nie bazują na faktach i realnych wydarzeniach. Są jedynie jego wymysłem i urojeniami. Źle interpretuje on nawet najmniejsze sygnały, które uznaje następnie za pretekst. Aby udowodnić winę partnera, posuwa się nieraz do desperackich czynów. Śledzi, zakłada kamery, przegląda rzeczy osobiste drugiej połówki. Jest zdeterminowany i niezatrzymany w swoich działaniach. Dodatkowo jego zachowanie jest zwykle niebezpieczne i natarczywe. Syndromy zespołu Otella zostały opisane już w starożytności. Dokonał tego sławny dramaturg William Szekspir, który w swojej sztuce przedstawił losy pewnego mężczyzny. To właśnie od jego imienia wzięła się nazwa zaburzenia. W przedstawieniu, tytułowy Otello, przywódca armii żeni się, po czym zaczyna podejrzewać swoją partnerkę o zdradę. Choć ta pozostaje mu wierna, on w obłędzie doszukuje się jej winy. Następnie w rozpaczy zabija ją oraz siebie. Kogo może dotknąć zespół Otella? Najbardziej narażone są na to osoby uzależnione od alkoholu. Badania pokazują, że niemal jedna trzecia alkoholików zapada na tę chorobę. Podatne są na to także narkomani oraz osoby posiadające osobowość paranoiczną. Ci ostatni są bowiem nadmiernie wrażliwi na negatywne emocje oraz wydarzenia, a także mylnie postrzegają rzeczywistość. Co jest przyczyną zaburzeń? Głównie niska samoocena chorego, nadużywanie środków odurzających, a także konkretne choroby i zaburzenia psychiczne. Zespół Otella jest bardzo ciężki do wyleczenia. Zrezygnowanie z przyjmowania szkodliwych substancji niestety nie wystarczy. Wraz z odwykiem nie znikają paranoiczne myśli czy chorobliwa chęć kontroli. Na tym etapie zmiany dotyczą przede wszystkim mózgu. Szansa na wyleczenie zależy od stadium rozwoju zaburzenia, w którym zostało wykryte. Terapia chorego polega przede wszystkim na podawaniu leków oraz psychoterapii. Nie raz do końca życia pacjent skazany jest na pozostanie pod stała kontrolą specjalistów.