|
Lekcja 20c oryginalna42@pino.pl
Kontakt wzrokowy .Podstawowe informacje niesie już samo nawiązanie kontaktu wzrokowego, a także jego przerwanie, unikanie .. Ogromne znaczenie pełni on podczas interakcji w parach, w sytuacji twarzą w twarz, w dość bliskiej odległości. Kontakt taki nie ma ciągłego charakteru, chociaż utrzymuje się podczas całego trwania rozmowy z pewnymi przerwami. Reakcje słuchaczy pogrupowane są na 4 kategorie: 1. Słuchacz wznosi oczy w górę, co sygnalizuje zastanawianie się; wówczas mówca czeka z wypowiadaniem się, 2. Słuchacz okazuje niezrozumienie, a mówiący powtarza wtedy wypowiedzi w innej formie; 3. Słuchacz podtrzymuje kontakt wzrokowy i kiwa głową, wyraża pełne zrozumienie, a mówiący kontynuuje swój wywód, 4. Słuchacz utrzymuje kontakt wzrokowy i uśmiecha się, sugerując, ze rozumie oraz, że się zgadza i nie ma nic do dodania w tej kwestii. Sposób kontaktowania się za pomocą oczu ma duży związek z uwagą. Jest to sposób niewerbalnego potwierdze (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 20b oryginalna42@pino.pl
Słowa, poza treścią zawarta w pojęciach, niosą dodatkowe informacje, które mogą być zgodne z ich podstawowa treścią, albo tez są z nią sprzeczne. Dodatkowo informacja zawarta jest w sposobie wypowiadania słów: tempie, głośności, wahania, różne błędy i zakłócenia płynności mowy oraz dźwięki niejęzykowe np. śmiech, ziewanie. Wokalizacja może być ważną integralną częścią komunikatu werbalnego, może odzwierciedlać czyjeś pochodzenie, a także zmiany nastroju, postawy i uczucia do rozmówcy. Wpływ lęku na mowę polega na pojawieniu się częstych i długich przerw w wypowiedziach, wahaniach przed rozpoczęciem wypowiedzi. Sprawność mowy zależy od siły popędu, czyli w tym przypadku od wielkości lęku, jak i od sprawności nawyku, to znaczy od stopnia złożoności wypowiedzi oraz ogólnych umiejętności komunikacyjnych konkretnej osoby. O jakości wokalizacji decyduje także kontekst wypowiedzi. Na podstawie badań dowiadujemy się, że ważna dla porozumienia się rolę odgrywają pe (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 20a oryginalna42@pino.pl
Mowa ciała obejmuje przede wszystkim mimikę, gestykulację oraz ruchy, a także szereg naszych reakcji cielesnych oraz sposób ubierania się, makijaż, perfumy … Mowa ciała brzmi nawet wtedy, gdy ciało jest nieruchome, wtedy istotne staja się: napięcie mięśni, wygląd sylwetki, wielkość źrenic, barwa skóry, a także jej ciepłota. Ćwiczenie Jadąc tramwajem, czy autobusem poobserwuj ludzi. Nie oceniaj wyglądu w sensie estetycznym, tylko zastanów się, co Ci mówią ich ciała . Pomyśl tu o ich samopoczuciu, stanie zdrowia, przezywanych emocjach, nastrojach … Najwięcej badań poświecono mimice. Rozważano ją jako wyraz stanów emocjonalnych. Zadaniem mięśni twarzy jest ułatwienie odbioru wrażeń zmysłowych. Allport wyróżnił 7 obszarów twarzy ludzkiej, które są uruchamiane działaniem różnych grup mięśni i które odpowiadają za nadanie odpowiednich wyrazów mimicznych. Są to: brwi i czoło, (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 20 oryginalna42@pino.pl
„Mowa ciała” Komunikacja niewerbalna to porozumiewanie się środkami pozajęzykowymi. Język z całym swym bogactwem i złożonością jest głównym środkiem, za pomocą którego ludzie wyrażają swe myśli i uczucia. Codziennie wysyłamy i odbieramy informacje wieloma niepoznanymi jeszcze drogami. ‘’ Mówimy’’ więc do siebie poprzez mimikę, pantomimikę, kontakty wzrokowe. To czy informacja jest odebrana trafnie, bardzo zależy między innymi od kontekstu sytuacyjnego, od wspólnego zaplecza doświadczeń i tradycji kulturowych nadawcy i odbiorcy. Jednym z mało poznanych nośników w komunikacji interpersonalnej jest też zapach, którego roli nie wolno nam nie doceniać. Ekspresja niewerbalna zachodząca w kontaktach międzyludzkich jest rodzajem komunikacji, której nigdy celowo nas nie uczono. Większa część informacji przekazywanej środkami pozajęzykowymi nie jest wcale zamierzona, ani nawet uświadomiona. Większość z nas w codzienny (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 19b oryginalna42@pino.pl
W terapii znanych jest kilka sposobów na przerwanie gier: Podjęcie gry – podejmujemy wyraźnie gry i mocno je przerysowujemy, pokazujemy wręcz ich przebieg. Ignorowanie gry – jest trudne: pożądane, gdy osoba nie jest gotowa do jakiejkolwiek konfrontacji. Odsłonięcie gry – gdy partner nie gra, a przez tę jego bezradność osoba sama odkrywa, co się dzieje> Zaproponowanie mniej szkodliwej alternatywy – np. mniej niebezpiecznej gry. Konfrontowanie gry za pomocą 4 stanów Ja: - przez Dorosłego, który mówi: „widzę”, „słyszę”, „stwierdzam”, „rozumiem”, który pyta „O co Ci chodzi?”, „czego potrzebujesz?”; - przez Rodzica chroniącego, który komunikuje „zatroszcz się o siebie”, - przez Rodzica krytycznego, który przekazuje „przestrzegaj zasad”, „to nie jest dla Ciebie dobre” – przez Dziecko Spontaniczne – kt&oac (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 19a oryginalna42@pino.pl
Transakcja to dowolna wymiana (werbalna, lub niewerbalna) pomiędzy dwiema osobami. Jest to wymiana komunikatów, takich jak słowa, gesty, prezenty, momenty, kontakty wzrokowe. Dzieli się na dwie fazy: bodziec transakcyjny i w odpowiedzi – reakcja transakcyjna, która może stać się też bodźcem do następnej transakcji. Stany Ja : R – Rodzic, D – Dorosły, Dz – Dziecko. Typy transakcji : 1. Prosty – a) bodziec jest adresowany przez nadawcę do tego samego stanu odbiorcy, z którego jest wysyłany np. bodziec D – D i reakcja D- D; b) bodziec jest adresowany do innego stanu niż ten, z którego wychodzi np. bodziec Dz – R, a reakcja R – Dz 2. Skrzyżowane 3. Ukryte (niejasne) Zasady komunikacji w ujęciu AT : Prosta zachodzi tak długo, jak długo SA spełniane jej warunki, dopóki oso (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 19 oryginalna42@pino.pl
ANALIZA TRANSAKCYJNA (AT) jest zlepkiem teorii komunikacji, psychoanalizy i fenomenologii, z nawiązaniem do koncepcji humanistycznych. Głównym założeniem jest twierdzenie, ze kontakty między ludźmi ujawniają różne stany Ja, które rzutują na kontakty i determinują sposoby wykorzystania czasu. 3 zasadnicze stany Ja wg. Bernego: Stan Ja – Rodzic składa się z całego doświadczenia człowieka pochodzącego od osób znaczących, zwłaszcza rodziców i zawiera sposoby postępowania, które przejęliśmy od nich w dzieciństwie. Ważną cechą stanu Rodzic jest jego bezrefleksyjność. Znajdujemy tu zakazy, nakazy i reguły postępowania, a także przekonania, a wśród nich uprzedzenia i przesądy. Ze względu na specyficzne funkcje pełnione w ramach stanu Ja –Rodzic dzieli się on na : Rodzica Naturalnego – nakazy, zakazy reguły postępowania, Rodzic Opiekun – pielęgnacja, ochrona, chwalenie, wsparcie, pomoc, żywienie, nauczanie, Rodzic Karzący & (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 18c oryginalna42@pino.pl
Styl komunikacji jest sposobem prowadzenia rozmowy, w którym uwidacznia się stosunek nadawcy do odbiorcy i do samego siebie. Wyróżniamy dwa podstawowe style komunikacji: partnerski i niepartnerski, które różnią się stopniem koncentracji uwagi na sobie wobec uwagi poświęconej partnerowi rozmowy. Styl partnerski Staramy się uwzględnić własne potrzeby i preferujemy na takim samym poziomie, co pragnienia i oczekiwania naszego partnera. Traktujemy siebie i innych jako osoby, którym przysługują te same prawa i te same obowiązki. Prowadząc rozmowę w partnerskim stylu, staramy się, aby potrzeby i zamierzenia jednej i drugiej strony mogły być zrealizowane. Nie narzucamy tu własnego sposobu myślenia, swego stanowiska, czy punktu widzenia. Rozmówcy nie nakłaniają się wzajemnie do zmiany poglądów. Występuje tu tolerancja i szacunek wszelkiej odmienności. Odbiorca nie jest narażony na słuchanie rad, czy nakazów. Spotyka się rac (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 18b oryginalna42@pino.pl
Nieujawnienie intymnych treści z obszarów, których w nas samych nie akceptujemy, może w konsekwencji prowadzić do uruchomienia się mechanizmu izolacji wewnętrznej – formy obronnej ucieczki od rzeczywistości. Nasza gotowość do podjęcia takiej tematyki w komunikacji rośnie szczególnie wtedy, gdy spostrzegamy granice naszej diady, czyli pary komunikujących się osób, jako nieprzepuszczalne. Inaczej mówiąc nabieramy zaufania i chcemy mówić o ważnych osobistych treściach, gdy wytwarza się w nas pewność i wiara, iż tajemnica zostanie dochowana.. Istotnym czynnikiem warunkującym zdolność osoby do uwolnienia się od barier, jest poziom jaj samoakceptacji. Ujawienie treści intymnych może pogłębić relacje, ale musi być adekwatne do gotowości przyjęcia tych treści przez odbiorcę, co warunkowane jest też historia naszych doświadczeń w tym zakresie. Wypowiadając się wprost, unikamy zakłóceń, a więc bardziej prawdopodobne jest, że zaspokoimy nasze potrzeby i (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 18a oryginalna42@pino.pl
Kodowanie to przełożenie wiadomości na sygnał. Nasz język pełni w komunikacji dwie zasadnicze funkcje : 1. Opisową (środek opisu rzeczywistości), 2. Komunikacyjna (reprezentuje określone stany wewnętrzne nadawcy oraz przekazuje je odbiorcy). Poprzez użycie słowa pojawia się określony obraz rzeczywistości. Centralny układ nie rejestruje wszystkich bodźców. Język organizuje doświadczenie. Doświadczenia decydują o indywidualnym sposobie odbierania świata. Nasz model świata decyduje o sposobie zachowania się oraz o koncentrowaniu się na określonych sygnałach zewnętrznych. System reprezentacji tworzy się między innymi pod wpływem posługiwania się dominującym wejściem percepcyjnym. Jesteśmy użytkownikami takich samych zmysłów, ale podczas formowania się modelu świata dominuje jeden z nich. Na doznania określonego typu zwracamy baczniejsza uwagę. Przypisujemy więc inne znaczenie bodźcom wzrokowym, słuchowym i kinestetycznym. Spotykamy osoby komunikujące nam, że: „coś czują&rdquo (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 18 oryginalna42@pino.pl
Interpersonalny oznacza- międzyludzki, natomiast Komunikacja – porozumiewanie się. Porozumiewamy się, przekazujemy innym informacje, możemy to robić świadomie i intencjonalnie, albo niezależnie od naszej świadomej kontroli, mimochodem. Mówimy do nich także i nic nie mówiąc. Komunikacja werbalna to taki sposób porozumiewania się z ludźmi, w którym wykorzystujemy mowę, w bezpośrednich rozmowach, listach, telefonach – mediach. Kontekst tych zróżnicowanych zastosowań wyznacza ich odrębną specyfikę. Ćwiczenie Usiądź w gronie znajomych i spróbujcie po kolei bez zastanowienia dokończyć zdane : Aby mogła pojawić się komunikacja, niezbędne jest …. Po chwili następne : Komunikację uniemożliwia … W komunikacji językowej (wg. R. Jacobsona)musza zaistnieć następujące elementy Kontekst komunikatu NADAWCA _________________________________________________________ODB (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 17c oryginalna42@pino.pl
Przypisujemy odpowiedzialność kierownikowi grupy za negatywne zdarzenia, przez co spada efektywność grupy. Pojawia się w nim samym tendencja do widzenia swoich podwładnych jako sprawiających mu kłopoty. Najwięcej efektywnych rozwiązań powstaje w grupie, gdy kierownik nie jest spostrzegany jako bardzo odpowiedzialny za wydarzenie, że nie jego decyzje miały wpływ, tylko ze on sam nie mógł przewidzieć pewnych konsekwencji. W skali I – E Rottera występują następujące twierdzenia 1. Bardzo często czuję, ze mam niewielki wpływ na to, co mnie spotyka, 2. Nigdy nie zgodziłbym się ze zdaniem, że „szczęście” czy „traf” odgrywa ważną rolę w moim życiu. Pierwsza wypowiedz świadczy o poczuciu zewnętrznej kontroli, a wybór odpowiedzi drugiej o poczuciu kontroli wewnętrznej. Są to pytania dotyczące samowiedzy. Można je tez potraktować jako sady osobiste, które są rodzajem samooceny np. mówiąc „wiele ode mnie zależy”. Najwięcej osó (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 17b oryginalna42@pino.pl
W pytaniu o przyczynę naszej reakcji, nie posługujemy się pamięcią o tych doświadczeniach, tylko osobistymi przekonaniami o związkach określonych bodźców z reakcjami. Niektóre bodźce wydaja się ludziom bardzo trudne do przyjęcia jako przyczyny ich własnych reakcji – dotyczy to np. zachowań niewerbalnych.. człowiek jest jednostka aktywnie poszukującą czynami a obserwowanymi zachowaniami, co niestety, nie ma nic wspólnego z tak zwana czystą wiedzą. Chodzi tu raczej o utworzenie takiego obrazu świata, aby posiąść efektywne narzędzie kontroli nad samym sobą i nad otoczeniem. Aby doświadczyć emocji, musza być spełnione dwa warunki: musi zaistnieć pobudzenie emocjonalne oraz adekwatna poznawcza atrybucja tego stanu. Ta atrybucja może dotyczyć czynników zewnętrznych – sytuacyjnych, albo tez wewnętrznych, odnoszących się np. do stanu naszego organizmu. Lecz żadne z tych czynników, działając w pojedynkę, nie może doprowadzić do powstania emocji. Nawet em (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 17a oryginalna42@pino.pl
Związki przyczynowo – skutkowe dostrzegamy tam, gdzie jest zachowana czasowa więź między zachowaniem a ich efektami. Gdy w sytuacji spostrzegamy wiele prawdopodobnych, zewnętrznych przyczyn zachowania, to działania osoby traktujemy z mniejszym prawdopodobieństwem jako wynikające z jej cech. Gdy nie dostrzegamy takich przyczyn zewnętrznych, zachowania traktujemy jako wynikające z cech osobowości. Szczególnie zaś zachowania sprzeczne z wymogami sytuacji traktujemy jako informujące nas o istnieniu odpowiednich cech osób. W procesie atrybucji pojawiają się niestety liczne błędy. Według niektórych teorii: tendencja do szukania wewnętrznych i osobowych przyczyn ludzkiego zachowania jest tak silna, ze powoduje błędy w percepcji. / Często zakładamy związek miedzy zachowaniem się danej osoby a jej dyspozycjami, pomijając wpływ rzeczywiście działających czynników poza-osobowościowych, sytuacyjnych, lub tez wpływu tego nie doceniając/. Nawet wtedy, gdy określona osoba wygłas (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Lekcja 17 oryginalna42@pino.pl
Teoria atrybucji. Atrybucja – przypisanie czegoś komuś lub czemuś. Tego co przypisujemy w ogóle nie widzimy, jedynie wnioskujemy o tym. To, jak postrzegamy innych i siebie i jak funkcjonujemy w relacjach interpersonalnych, jest efektem przypisania określonych cech, właściwości lub stanów sobie i innym. Spostrzegając innych, widzimy ich poprzez zachowania, na podstawie których wnioskujemy o pewnych cechach. Możemy tez spotkać się ze stwierdzeniem, że atrybucja jest wnioskowaniem obserwatora o stanie wewnętrznym działającego lub samego siebie na podstawie zewnętrznego zachowania. Gw. zadaniem atrybucji jest formułowanie reguł, którymi posługuje się osoba, która na podstawie zewnętrznego zachowania wnioskuje o stanach wewnętrznych, oraz reguł tworzenia obrazów obserwowanych osób na podstawie tych stanów wewnętrznych, które zostały im przypisane. Zachowanie – stan wewnętrzny – obraz osoby. Skacze- radość- szczęśliwa osob (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
